Deze maand, op 13 april, had de Brits-Amerikaanse journalist Christopher Hitchens 74 jaar moeten worden. Hij heeft ons een van de mooiste pleidooien voor de vrije meningsuiting nagelaten. Ik heb ’m zo vaak gehoord, dat ik delen ervan uit mijn hoofd ken. Hierbij de kern van zijn betoog voor iedereen die bang is of beweert dat met de overname van Twitter door Elon Musk het einde van Twitter of zelfs van de beschaving nabij is.

Alleen acteurs mogen zich anders voordoen dan ze zijn. Dat hebben we zo afgesproken. Bij ieder ander ervaren we doen alsof als oplichterij. Kiezers en leden van D66 moeten zich bedrogen voelen. De partij doet zich nadrukkelijk als fatsoenlijk voor, maar het gedrag van haar alfamannetjes vertelt een ander verhaal. Die hypocrisie bedreigt D66 in haar bestaan.

Het ging vrijdag mis op de radio bij BNR tussen RTL-correspondent Olaf Koens en Telegraaf-verslaggever Wierd Duk. Ik ken beide heren persoonlijk en waardeer hun werk. Dus zat ik klaar voor hun inzichten over Rusland en de oorlog in Oekraïne.

Het is Nederland toch gelukt om dertien luxe jachten van Russische miljardairs aan de ketting te leggen. Daar was wel een woedende Tweede Kamer en de benoeming van een nationaal coördinator voor nodig. We hebben op tal van onderwerpen al te lang van doen met een regering die uit zichzelf maar moeilijk in beweging komt.

Als er vandaag landelijke verkiezingen zouden zijn wordt Pieter Omtzigt in één klap de grootste. Maurice de Hond peilt 26 zetels voor het voormalige CDA-Kamerlid. Het is uiteraard ’maar’ een peiling, maar wel een die aangeeft hoe groot de behoefte onder kiezers is om een politicus te willen vertrouwen.

„Het zal pijn doen en het zal lelijk worden”, waarschuwde burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen. Hij sprak als voorzitter van het Veiligheidsberaad over de verplichte opvang van vluchtelingen. Bruls benadrukte nog maar eens, dat onderscheid maken tussen Oekraïners en asielzoekers uit het Midden-Oosten uit den boze is. Dat is een correct standpunt van de overheid, maar burgers hebben dat onderscheid al lang gemaakt.

Voor het verloop van deze oorlog zal het waarschijnlijk weinig meer uithalen, maar ter voorkoming van een volgende misschien wel: een antwoord op de vraag waarom Europa zich zo heeft laten beetnemen door de geschiedenis? Of minder filosofisch: waarom zagen we niet dat Poetin Oekraïne zou binnenvallen?

Topoverleg donderdag in de Turkse badplaats Antalya over vrede in Oekraïne. De minister van Buitenlandse Zaken van Rusland Sergej Lavrov en die van Oekraïne Dmytro Kuleba kijken elkaar diep cynisch in de ogen. Toch is er reden voor optimisme.

De schrik zit er goed in sinds de grootste kernmacht ter wereld een oorlog is begonnen in Europa. Vooral omdat niemand weet wanneer en waar die oorlog ophoudt. Het kost moeite de werkelijkheid bij te benen. Maar we komen ook van ver. Het is een zegen dat de Amerikanen al die jaren in de buurt zijn gebleven.

’Poetin is niet meer van deze wereld’, liet de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel zich een keer ontvallen. En zij kon het weten. Ze voerde talloze gesprekken met hem in vloeiend Russisch. Vladimir Poetin mag dan niet meer van onze wereld zijn, zijn aardgas, militaire avonturen en kernwapens zijn dat wel. Jarenlange Europese achteloosheid heeft een prijs.

Zoals het voor de landelijke politiek jarenlang een optie was om in Groningen burgers en aardbevingen te negeren, zo gokt het kabinet erop dat het vastgelopen asielbeleid nog wel vier jaar mee kan. Dat is een grove misvatting. In de provincies dreigen burgers het recht in eigen hand te nemen.

Stelt u zich een gezin voor van vier personen: moeder, vader, dochter en zoon. De dochter zegt op een dag dat ze besloten heeft veganist te zijn. Vanaf die dag vermijdt zij in alles het gebruik van dieren. Niet alleen wat betreft haar eten, maar ook in haar kleding, schoenen, ja zelfs de leren bank in de woonkamer mijdt zij voortaan als de pest.