Nederland heeft een integratieprobleem’, zei premier Schoof in zijn eerste reactie op de orgie van geweld die de hoofdstad de afgelopen dagen wereldnieuws maakte. Hij doelde op de islamitische jonge mannen op scooters en taxichauffeurs die achter (vermeende) Israëlische burgers aangingen, hun paspoorten opeisten, ze lukraak aanreden of in elkaar te sloegen.
Om niet álle moslims te problematiseren paste Schoof gisteren zijn toon aan. Maar het integratieprobleem met een deel van de Nederlandse moslims was daarmee niet verdwenen. Specifiek dit integratieprobleem bestaat al decennia, maar is vooral de laatste jaren door bijna alle politieke partijen en een deel van de journalistiek overgelaten aan Geert Wilders en de samenleving.
Homoseksuelen worden op straat uitgescholden
Homo’s worden op straat uitgescholden, belaagd of uit hun buurt weggepest, jonge vrouwen op straat worden nagesist en uitgescholden voor ’hoer’. Wijken van grote steden zijn voor Joden met een keppeltje no-go-gebieden, leraren hebben problemen met het geven van lessen over de Holocaust, omdat een deel van de klas dit onderwijs niet accepteert. Straatintimidatie is aan de orde van de dag en de drempel naar de georganiseerde misdaad is voor te veel islamitische jongeren veel te laag.
Politierapporten en onderzoeken genoeg die aangeven dat deze jongeren al jarenlang onevenredig vaak voorkomen in de verkeerde lijstjes. Wie de problemen niet wil zien, staat met zijn rug naar de samenleving.
Probleemjongeren niet zo geboren
Deze probleemjongeren worden niet geboren met hun opvattingen over vrouwen, hun intolerantie jegens homoseksuelen, anders- of niet-gelovigen en de vrije Nederlandse samenleving. Een deel van die opvattingen doen zij op straat op, maar een ander deel wordt hen bijgebracht thuis, op weekendscholen en in de moskee. Dat deze jongeren slecht of niet integreren en ontsporen zou een grote zorg moeten zijn in de islamitische gemeenschappen. Maar gek genoeg bestaat die indruk niet.
We zien geen ouders, de koepelvereniging van Nederlandse moskeeën of de politieke partij Denk met man en macht aan de slag om de cirkel te doorbreken waarin steeds weer nieuwe generaties jongeren een betere toekomst mislopen wegens het gebrek aan integratie en het teveel aan misdragingen. Het lijkt er op dat er binnen moslimgemeenschappen weinig verantwoordelijkheid wordt gevoeld voor het gedrag en de toekomst van deze jongens.
Schaamtecultuur is vaak een obstakel
In plaats daarvan wordt er gewezen naar de samenleving. Anders dan voor jongeren uit al die andere culturen in Nederland zouden zij daar stuklopen op discriminatie en een gebrek aan stageplekken. De schaamtecultuur onder moslims is te vaak een obstakel voor ouders en vertegenwoordigers, om te erkennen hoe hun kinderen zich misdragen en dat zij daar een verantwoordelijkheid in hebben. Er wordt liever gewezen naar anderen. Daarom is er nog steeds een integratieprobleem.
Om Wilders ’niet in de kaart te spelen’ hebben tal van bestuurders en pers zich voorgenomen het integratieprobleem zoveel mogelijk te negeren. Onderzoeken over daders van anti-homogeweld belandden (tijdelijk) in een lade, talkshows spreken niet over de daders, overlast in zwembaden en op kermissen wordt veroorzaakt door ’jongeren’ of ’scooter-jeugd’ en een deel van de Tweede Kamer roept hard dat de integratie een ’doorslaand succes’ is.
Is het de taak van journalisten om Wilders niet in de kaart te spelen? Moeten journalisten ’verbinding’ zoeken? Moeten ze integratieproblemen negeren en het opnemen voor de multiculturele samenleving? Nee, dat alles staat nergens.
Politici mogen opkomen voor idealen en de multiculturele samenleving prediken, maar journalisten moeten, in het algemeen belang, zaken van het donker naar het licht brengen. Opdat iedereen kan zien wat anderen, ten koste van het algemeen belang, verborgen willen houden. Dat is hun kerntaak. Er is voor het journaille genoeg te doen, maar waken over een moraal hoort daar niet bij.
Kerntaak op dossier integratie verzaakt
Een overgroot deel van de pers heeft zijn kerntaak op het dossier integratie verzaakt. Daardoor ontbrak het bij bestuurders, moskeeën en andere verantwoordelijken aan voldongen feiten en urgentie.
Op X gaat een televisiefragment uit 2002 rond, waarin journalist Paul Witteman de toenmalige VVD-leider Frits Bolkestein verwijt een hele bevolkingsgroep te stigmatiseren. Bolkestein vertelt het verhaal over Marokkaanse jongens die in Amsterdam een Joodse man opjagen, die zijn toevlucht moet zoeken in het Krasnapolsky-hotel op de Dam.
Het is uitstekend om politici kritisch te ondervragen, maar wat het fragment toont is hoe weinig we zijn opgeschoten in het bespreken en oplossen van het integratieprobleem. Om de multiculturele samenleving niet in diskrediet te brengen, is er gekozen voor ontkenning, appeasement en de doofpot. Maar daarmee verdwijnen de problemen niet.
Integratiedebat gevolg van achterstallig onderhoud
Het nieuwe integratiedebat is het gevolg van ernstig achterstallig onderhoud aan de samenleving. Niemand heeft er zin in, maar het debat zal de hete hangijzers moeten bespreken om erger dan de afgelopen dagen te voorkomen.
Deze column verscheen op 13 november 2024 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties