Het gaat slecht met de kansen van de Democratische kandidaat Kamala Harris om de volgende president van de Verenigde Staten te worden. Met nog minder dan een week tot de Amerikaanse verkiezingen staat Harris in alle swing states achter op haar Republikeinse rivaal Donald Trump. Dat ligt niet alleen aan Harris, maar zeker ook aan haar partij, die niet gediend is van de prioriteiten die Amerikaanse burgers stellen.
Deze maand vloog oud-PvdA-Tweede Kamerlid John Leerdam naar Washington om een onderscheiding in ontvangst te nemen van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Anthony Blinken, zelf. Niet de eerste de beste. Leerdam liet zich tegenover de NOS ontvallen, dat hij niet helemaal begreep hoe de Amerikanen bij hem terecht waren gekomen. Maar volgens het juryrapport verdient Leerdam de prijs voor zijn ’jarenlange inzet tegen raciale ongelijkheid in Nederland’.
De eer is hem gegund, maar dat Blinken – die nauwelijks een dag terug was van belangrijk diplomatiek overleg over oorlog en vrede in het Midden-Oosten – de tijd en de taak kreeg voor de ceremonie, zegt veel over het belang dat de Biden-regering aan de onderscheiding toedicht. De regering heeft de prijs bovendien vorig jaar eigenhandig in het leven geroepen.
Erkenning voor je inspanning is altijd mooi, maar of zwarte Amerikanen zich herkennen in de ’strijd’ die John Leerdam in ons land heeft geleverd, is helemaal de vraag. Die hebben in hun geschiedenis voor hetere vuren gestaan. De prijs is met zijn Nederlandse winnaar vermoedelijk geheel aan het Amerikaanse publiek voorbijgegaan. Jammer misschien, maar de prijs heeft voor de Democraten in Washington vooral een symbolische waarde: kijk ons betrokken zijn bij de strijd tegen racisme wereldwijd.
Antiracisme en identiteitspolitiek zijn belangrijke stokpaardjes voor progressieve partijen in Europa, Canada en de VS. Misschien herinnert u zich nog het openbaar knielen van Nancy Pelosi en andere top-Democraten in 2020 vlak voor de stemming over een wet die het Amerikaanse politieapparaat moest hervormen. Aanleiding voor het wetsvoorstel was de dood van de zwarte Amerikaan George Floyd door politieman Derek Chauvin. Pelosi en haar collega’s hadden Afrikaanse sjaals om, die het knielen nog imposanter moesten maken.
Overigens werd het hele optreden enigszins pijnlijk toen bleek dat de kleuren van de sjaals worden geassocieerd met Ashanti-Ghanezen, die zelf een aanzienlijke rol hebben gespeeld in de trans-Atlantische slavenhandel
Racismebestrijding is niet onbelangrijk, maar als symboolpolitiek heeft het zelfs in Amerika haar langste tijd gehad, zo lijkt het. Terwijl de Democratische Partij de betrokkenheid bij minderheden claimt, verlaten steeds meer zwarte en latino-Amerikanen de partij en kiezen volgende week dinsdag voor Trump.
Arbeiders zijn al lang weg bij Democratische Partij
Wat ooit de aanhang van de PvdA was, stemt nu PVV, heel Europa slaat rechtsaf en ook Amerikaanse arbeiders zijn al lang weg bij de Democratische Partij en komen er niet terug. Gelijk aan de progressieve partijen in Europa zijn de Amerikaanse Democraten te ver afgedreven van gewone kiezers, die zich zorgen maken over hun portemonnee en de ongecontroleerde immigratie.
In de Biden-jaren is de omvang van de illegale immigratie verviervoudigd. Daarvoor is Harris op z’n minst ten dele verantwoordelijk. Maar zij loopt in interviews weg van die verantwoordelijkheid. Erkennen wat er misgaat, wordt niet zelden door kiezers gewaardeerd. Maar Harris piekert er niet over en lacht de problemen weg. Wat de dure boodschappen van mensen betreft, is zij nog niet in staat geweest uit te leggen wat inflatie is. Laat staan dat Harris een deugdelijk plan heeft om er iets aan te doen.
Het is een wonderlijk fenomeen in westerse landen: linkse politieke partijen die de wezenlijke zorgen van kiezers blijven negeren en zo het landsbestuur keer op keer overlaten aan rechts. De Democratische Partij komt niet verder dan identiteitspolitiek, antiracisme, klimaat en doemscenario’s in het geval Trump de verkiezingen wint.
Joe Biden noemde kiezers Donald Trump ’afval’
Tot overmaat van ramp kwam Joe Biden dinsdag met zijn eigen versie van ’a basket of deplorables’. ’Een mand vol ellendelingen en armoedzaaiers’ was Hillary Clintons omschrijving van het electoraat van Donald Trump tijdens de campagne van 2016. Het dedain voor de Trump-stemmers ventileerde Clinton nota bene op een chique bijeenkomst met steenrijke donateurs van de Democratische Partij. De afstand en de minachting konden niet groter. Biden herhaalde die minachting deze week op televisie toen hij de kiezers van Trump omschreef als afval (’garbage’).
Mijn voorspelling is dat Donald Trump de presidentsverkiezingen volgende week ruim zal winnen. We kunnen het geweeklaag en de onheilsvoorspellingen in de nieuwsmedia al dromen. Maar de winst wordt Trump op een gouden schaaltje aangeboden door Harris en haar partij.
Deze column verscheen op 30 oktober 2024 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties