Moskeekoepels eisen excuses van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema. Zij had de moskeeën niet om een steunverklaring tegen anti-homogeweld mogen vragen. Want dat ’stigmatiseert moslims’, vinden zij. De christelijke en joodse kerken krijgen hetzelfde verzoek, maar voor de moskeeën doet dat er niet toe. Halsema krijgt ervan langs met het taboe waarvan ze zelf zo’n voorstander was.
„De gedachte dat het zich alleen maar onder één groep concentreert, is volgens mij een illusie. Je ziet gewoon een grove intimiderende cultuur op straat. Homoseksuelen kunnen daarvan verschrikkelijk de dupe worden.”
Aan het woord is burgemeester Halsema in de talkshow Dit is M ruim twee jaar geleden. Het gaat op televisie voor de zoveelste keer over geweld, gescheld en gespuug tegen homo’s. Halsema rekt het onderwerp bewust op tot straatintimidaties in algemene zin. Daarmee lukt het haar weg te blijven bij de grootste dadergroep van anti-homogeweld, islamitische jongeren.
Gênant gedraai
Aan tafel zit ook D66-Tweede Kamerlid Rob Jetten. Samen kletsen ze de hele uitzending om de hete brei heen. Iedereen die te maken heeft gehad met anti-homogeweld, weet uit welke hoek de klappen komen. Het gedraai van Halsema en Jetten is zó gênant, dat de redactie zich een paar dagen later gedwongen voelt oud-politieagent Ellie Lust in te vliegen om de olifant in de kamer aan te wijzen.
Lust vertelt er netjes bij, dat uiteraard niet alle moslimjongeren homofoob en agressief tegen homo’s zijn. ’Maar de waarheid is wel dat er een oververtegenwoordiging is van Marokkaanse jongeren als dader’, aldus Lust. Begin dit jaar publiceerde de gemeente Amsterdam – met enige vertraging (en tegenzin) – een onderzoek naar geweldtegen lhbtq-mensen met exact dezelfde dadergroep.
Kwalijke reputatie
De hoofdstad heeft een kwalijke reputatie als het om anti-homogeweld gaat. Wat ooit doorging als ’gay capitol’ en een vrolijke vrijplaats voor niet-hetero’s, is verworden tot een stad waar homo’s bang zijn op straat elkaars hand vast te houden en bij bosjes verhuizen omdat ze de intimidaties niet langer verdragen. Aan die angstsfeer is Halsema en de rest van het gilde wegkijkers mede schuldig.
Hardnekkig wegkijken van een problematische werkelijkheid is wegduiken voor de verantwoordelijkheid oplossingen te vinden en betekent in dit geval het in de steek laten van mensen, die vanwege hun geaardheid bang zijn op straat.
Symbolische oplossingen
Het is geen verrassing dat de bedreigingen en het geweld tegen homo’s maar niet minder worden. In plaats van het beest in de bek te kijken, vluchten bestuurders in symbolische ’oplossingen’ die het gebrek aan daadkracht moeten verhullen. Regenboogvlaggen en regenboogbankjes moeten het onheil stoppen.
Toevallig verscheen dezer dagen voormalig PvdA-leider Ad Melkert weer even ten tonele. In gesprek met interviewer Coen Verbraak beweerde Melkert nog steeds niet te begrijpen hoe de PvdA onder zijn leiding het in 2002 zo heeft moeten afleggen tegen Pim Fortuyn. Andere kopstukken uit die tijd – Felix Rottenberg, Rob Oudkerk en Wouter Bos – hebben inmiddels bekend hoe ’laf’ het wegkijken op links was. Misstanden in de multiculturele samenleving moesten worden verzwegen en wie het waagde ze te berde te brengen, werd uitgemaakt voor extreemrechts of ’minderwaardig mens’.
Hetzelfde taboe geldt nog altijd voor wat er schuurt met de islam in Nederland. De intolerantie binnen de islamitische cultuur voor homoseksualiteit verklaart waarom islamitische jongens oververtegenwoordigd zijn in het anti-homogeweld. Twee derde van de Arabische moslims wil liever geen homoseksuele buren en driekwart verwerpt homoseksualiteit volledig.
Bespottelijk
Het gaat ouders, buurtvaders en moskeeën aan wanneer deze onverdraagzaamheid bij een deel van hun jongeren resulteert in intimidaties en geweld. En wat politici en bestuurders aangaat, is dat er op dit onderwerp te weinig gebeurt in de opvoeding van deze jongens.
Moskeeën die een steunverklaring tegen anti-homogeweld weigeren te ondertekenen met als argument dat het verzoek hen stigmatiseert, is even bespottelijk als voorspelbaar. In plaats van het probleem te erkennen en verantwoordelijkheid te nemen, schieten de moskeebesturen in de slachtofferrol. Precies zoals ze daarin jarenlang zijn aangemoedigd door de partij van de Amsterdamse burgemeester Halsema.
Haar verzoek om hulp bij het voorkomen van geweld tegen homo’s wordt door de moskeeën nu uitgelegd als ’islamofobie’. Het is de tactiek waarin elk gesprek over verantwoordelijkheid wordt afgehouden door anderen te beschuldigen van racisme en discriminatie. Ik hoop dat Halsema de moskeeën niet laat wegkomen met deze truc, maar een koekje van eigen deeg is het wel.
Deze column verscheen op 19 oktober 2022 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties