Het ministerie van Justitie en Veiligheid verwacht dat er volgend jaar meer dan 50 duizend nieuwe asielaanvragen in ons land worden gedaan. Dat blijkt deze week uit documenten die in handen zijn van NRC. Een wet die dorpen en steden dwingt deze aantallen asielzoekers te huisvesten suggereert dat opvang een oplossing is. Terwijl de toestroom het probleem is. Om een catastrofe te voorkomen moet het roer om.
Het getuigt niet van uitzonderlijke kwaliteiten als mensen zich voorbereiden op wat de toekomst brengen kan. U bent geen genie wanneer u een regenjas of paraplu bij de hand houdt omdat u weet dat u onderweg een bui kan tegenkomen. We verzekeren ons tegen ziektekosten en sparen een pensioen. Zo mogen we ervan uitgaan dat bestuurders en politici aan de slag zijn met de prognoses dat volgend jaar 50 tot 70 duizend nieuwe asielzoekers zich in Nederland aanmelden.
Het ministerie baseert deze aantallen op de huidige en verwachte asielstromen vanuit Afrika en het Midden-Oosten, de mogelijkheid de Europese Unie te bereiken en dan door te reizen naar Nederland.
Via Servië
Dinsdag liet Nieuwsuur zien hoe relatief gemakkelijk het is de EU via Servië binnen te komen en hoe groot de financiële belangen zijn van mensensmokkelaars. Eenmaal binnen wordt er geen asiel aangevraagd (zoals ’Dublin-afspraken’ wel vereisen), maar reizen de immigranten met behulp van nieuwe smokkelaars door naar het land van hun keuze. En steeds vaker is dat Nederland.
De keuze voor Nederland heeft alles te maken met het feit dat andere Europese landen almaar onaantrekkelijker worden voor asielzoekers. Denemarken was dat al vanwege strenge toelatingseisen en een strikte handhaving. Maar ook in Zweden heeft de nieuwe regering afgekondigd strenger te selecteren en Duitsland weigert steeds vaker mensen tot de asielprocedure, omdat Duitsland voor hen niet het land van aankomst is. Dat is Nederland ook niet, maar hier komen ze wel in de procedure.
Mensensmokkelaars
De populariteit van Nederland groeit niet alleen omdat alternatieven minder aantrekkelijk worden, maar ook omdat hier uitbreiding van de opvang prioriteit heeft. De cynische werkelijkheid is dat met onze focus op meer opvang we ook de mensensmokkelaars een dienst bewijzen door hun afzetmarkt te vergroten. Hoe meer aanmeldcentra en azc’s er komen, hoe groter de toestroom. Het is onder deze omstandigheden een zichzelf versterkend systeem.
Met de huidige crisis is het onverantwoord om ervan uit te gaan, dat ons land volgend jaar opnieuw zulke grote aantallen asielzoekers moet opvangen. Met of zonder nieuwe wet loopt zo’n voornemen uit op een ramp. Niet alleen in de eerste opvang, maar ook in de asielprocedure (de IND kan het nu al niet bolwerken). Statushouders en Nederlandse woningzoekenden verdringen elkaar op de wachtlijsten voor een sociale woning.
In de bijstand
Volgens de Sociaal-Economische Raad verloopt de (arbeids-)integratie van nieuwkomers zeer moeizaam. Van alle asielzoekers die sinds 2014 een verblijfstatus hebben gekregen zit 70 procent in de bijstand. Dan hebben we het over een groep van 200 duizend mensen. Slechts een kwart heeft betaald werk. Ook de draagkracht van de verzorgingsstaat, de solidariteit en de bereidheid om klaar te staan voor mensen die niet meedoen is niet onbeperkt.
Wat het ministerie van Justitie en Veiligheid ook weet is dat 70 procent van de afgewezen asielzoekers niet teruggaat, maar hier illegaal kan blijven. Dat zijn risico’s die asielzoekers meenemen in hun keuze voor Nederland.
Uitbreiding van opvang
Het mag inmiddels duidelijk zijn dat een voortzetting van het huidige beleid, gericht op uitbreiding van de opvang, geen optie is. Het kan niet bestaan dat minister Dilan Yesilgöz en haar ambtenaren op het ministerie van Justitie en Veiligheid wegkijken van deze werkelijkheid en de consequenties negeren die hun eigen prognoses in het vooruitzicht stellen.
Wil ons land in de toekomst nog vluchtelingen opnemen, dan moet het roer om. Het kabinet moet stoppen met zich verschuilen achter internationale verdragen. Het VN-Vluchtelingenverdrag is nooit bedoeld voor massale immigratie. Zweden en Denemarken hebben dat verdrag ook ondertekend, maar dat belet hen niet een eigen koers te varen.
Internationale verdragen
Energieminister Rob Jetten heeft deze week laten zien hoe eenvoudig Nederland – ook buiten de EU om – uit internationale verdragen kan stappen als het kabinet dat nodig acht. Na Spanje houdt nu ook Nederland het energiehandvestverdrag voor gezien. En binnen de EU worden er afspraken niet nagekomen en ook voor het braafste jongetje van de klas geldt dat nood wetten breekt.
Het kabinet en de Tweede Kamer zullen met de voorspellingen van het ministerie van Justitie en Veiligheid in de hand met nieuwe wetten moeten komen, die voorkomen dat de prognoses uitkomen. Als staatssecretaris Eric van der Burg dat niet wenst uit te voeren, dan moet er iemand komen die daar wel de schouders onder zet.
Deze column verscheen op 26 oktober 2022 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties