Een van de meest vrouwvijandige landen ter wereld, Iran, is deze week voor een periode van vier jaar lid geworden van de VN-commissie vrouwenrechten. Dit kon gebeuren met steun van de Europese Unie. Over het stemgedrag van Nederland ligt een lijst met vragen van PVV en JA21 ter beantwoording bij minister Stef Blok van Buitenlandse Zaken.
De 22-jarige Iraanse activiste Saba Kord Afshari zit een gevangenisstraf uit van zeven jaar en zes maanden voor het niet dragen van een sluier en voor de oproep aan andere vrouwen om de verplichte hijab (hoofddoek) ook af te doen. Er zijn berichten over psychische en fysieke mishandelingen van Afshari in de beruchte Qarachak-vrouwengevangenis nabij Teheran. Daar heeft zij al een deel van haar straf uitgezeten.
In deze gevangenis zitten zo’n duizend vrouwen. Een deel van hen is gearresteerd tijdens de demonstraties voor meer vrijheid in 2018. Vrouwen in Iran protesteerden tegen de verplichte hoofddoek door hem af te doen en beelden daarvan op Instagram te zetten. Het regime deed de protesten af als ’prostitutie’ en verhoogde de straffen fors.
Arrestaties volgden en zo kreeg het islamitische bewind de geest terug in de fles. Getuigen spreken over gevangenisbewaarders die gevangenen seksueel misbruiken. Mensenrechtenorganisatie Amnesty International vraagt voortdurend aandacht voor de onderdrukking en mishandeling van vrouwen in Iran.
Nasrin Sotoudeh is een Iraanse advocate die al een aantal jaren opgesloten is geweest wegens het verdedigen van een groepje dissidenten. Zij werd in 2019 opnieuw opgepakt en weer veroordeeld tot zeven jaar cel en zweepslagen.
Een land dat zweepslagen uitdeelt aan vrouwen, krijgt van de EU het groene licht om zitting te nemen in de VN-commissie vrouwenrechten. Voorzitter Ursula von der Leyen van de Europese Commissie beklaagt zich al weken over een seksistische behandelingdoor de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, maar zij maakt geen punt van het regime dat zweepslagen uitdeelt aan Iraanse vrouwen.
Nu bezit deze VN-commissie nauwelijks nog enige geloofwaardigheid sinds de dag dat Saudi-Arabië in 2017 tot de club werd toegelaten. Maar het is een gotspe, absurd, ongepast eervol en moreel verwerpelijk dat deze landen het gezag krijgen iets over vrouwenrechten te zeggen. ’Alsof je pyromanen in dienst neemt bij de brandweer’, zoals de voorzitter van mensenrechtenorganisatie UN Watch eerder opmerkte.
Maar goed, met een nieuwe onderhandelingsronde over zijn atoomprogramma voor de boeg heeft Iran de gewillige EU iets te vragen. En aan zo’n waardige plek in de VN-commissie vrouwenrechten is Iran vermoedelijk veel gelegen.
Vrouwen vormen in dat land immers de grootste bedreiging voor het streng patriarchale bewind. Al sinds de islamitische revolutie van 1979 weten de machthebbers vrouwen als tweederangsburgers succesvol onder de duim te houden en ze willen dat graag zo houden. De Europese Unie stelt zich daarbij dienstbaar op.
En waar blijven de vrouwenmarsen tegen Iran en de VN in de Europese steden? Vier jaar geleden was de inauguratie van ’vrouwenhater’ Donald Trump aanleiding genoeg voor dergelijke marsen in Den Haag en Amsterdam. Met het aantreden van Trump zouden de rechten van vrouwen in de hele wereld ter discussie komen te staan. Oorverdovend stil is het nu bij het aantreden van een echte vrouwenbeul. Een die in een VN-commissie met eenzame opsluiting en zweepslagen waakt over de rechten van Iraanse vrouwen.
Misschien is Iran voor u te ver weg om u er druk over te maken. Misschien kleven aan de binnenkant van uw hoofd nog de zoete beelden uit de bekroonde tv-serie Onze man in Iran, waarmee correspondent Thomas Erdbrink u heeft wijsgemaakt dat Iran een ’oase van rust’ is waar ’vrouwen juist de baas zijn’. Erdbrink had vrouw en standplek in Iran en wilde zich geen kritische noot permitteren. Voor de onaangename werkelijkheid moest u elders zijn.
Bijvoorbeeld bij de mensenrechtenorganisatie Amnesty International, die in haar laatste rapport over Iran melding maakt van systematische onderdrukking, diepgewortelde discriminatie van vrouwen en etnische minderheden, verdwijningen, martelingen, amputaties en geheime executies.
Of de Europese Unie heeft onder Charles Michel en Ursula von der Leyen definitief haar draai gevonden in de diep cynische wereld van de VN, of de EU gunt de zweepslagen van de orthodoxe islam een serieuze kans in de VN-missie aangaande vrouwenrechten? Ik kijk uit naar de antwoorden van minister Blok.
Deze column werd geprubliceerd op 28 april 2021 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties