„Koelte-ongelijkheid wordt een steeds groter probleem”, aldus universitair docent stedenbouw Marjolein van Esch van de TU Delft op de NOS-website. De hoge temperaturen van de afgelopen dagen waren een mooie aanleiding voor een artikel over de hittebestendigheid van Nederland. Nieuw voor mij was de term ’koelte-ongelijkheid’ en de implicatie dat de verschillen in verkoeling een nog groter probleem zijn dan de hitte zelf.
De TU-docente legt het nieuwe onrecht uit: „Naast ouderen zijn ook studenten en andere huurders niet bij machte iets aan hun huis te veranderen (om hun woning beter te koelen). Huurders mogen vaak niet zomaar een luifel plaatsen en voor huisbazen is het geen verplichting voor zonwering te zorgen.”
Dus de ongelijkheid zit ’m erin dat mensen met een koopwoning gemakkelijker zelf over zonwering kunnen beslissen dan huurders, studenten en ouderen.
Schaduwbezitters
Maar als het gaat over temperatuurverschillen in huizen, dan horen daar ook de woningen bij in schaduwrijke gebieden (denk aan bomen), huizen waar ramen en deuren tegen elkaar open kunnen en bijvoorbeeld flats met de voorzijde of een balkon op het noorden.
Als we een stukje meelopen in de denkrichting van Marjolein van Esch komen we al snel uit bij een nieuwe ’tweedeling’ in de samenleving. Enerzijds is er een achtergestelde groep – bestaande uit ouderen, studenten en huurders – voor wie koelte in huis tijdens de zomer schaars is. En anderzijds zijn er de ’geprivilegieerde’ huizen- bomen- en schaduwbezitters, die zich thuis wel verkoeling kunnen permitteren.
Het is een groeiende voorkeur bij docenten, journalisten en columnisten om vermeende ongelijkheid aan te kaarten. Ongelijkheid klinkt als een onrechtvaardig verschil dat moet worden rechtgezet. Want wie is er nou vóór ongelijkheid? En de oplossing voor het onrecht ligt voor het oprapen en dat is meer gelijkheid. Gelijkheidsideologen geloven dat in het opheffen van verschillen voor bijna alles een oplossing schuilt. Ook voor problemen die we nog niet eerder als zodanig herkenden.
Erfbelasting
Zo is er in de Volkskrant een columnist die al langer op devote wijze pleit voor een hogere erfbelasting. Ook afgelopen maandag weer. Omdat hij zijn argumenten niet langer aan zijn lezers (’een irrationele meute’) besteed vindt, blijft het bij een bewering dat hoogopgeleide millennials een erfenis van hun ouders ’helemaal niet nodig hebben’.
De Volkskrant-columnist struint wat langs de inboedel en erfstukken van uw overleden ouders en oordeelt dat u al een servies heeft en dat er nog wel meer spullen in de familie zijn die u helemaal niet nodig heeft. De erfbelasting mag naar 100 procent, want waarom zou u recht hebben op het geld van uw ouders als u dat helemaal niet ’nodig heeft’?
De overtuiging van de gelijkheidsideologen is dat alle verschillen onrechtvaardig zijn. Met het volledig afromen van een erfenis wordt het verschil tussen kinderen met een erfenis en kinderen zonder erfenis kleiner. De kinderen zonder erfenis merken niks van de hogere erfbelasting – want die verdwijnt in de algemene middelen van de overheid – maar de samenleving als geheel moet er beter van worden. Zo zal het inleveren van de erfenis de kansen voor iedereen gelijker maken, is de belofte. Het liefst heffen de ideologen ook belasting op aanleg, toeval en talent.
Moreel oordeel
De gelijkheidsideologie maakt een flinke opmars door sinds de Franse econoom Thomas Piketty de intellectuele bovenlaag inspireerde met zijn boeken over vermogen en ongelijkheid. Piketty waarschuwt terecht voor al te grote inkomens- en vermogensverschillen die de samenleving kunnen ontwrichten. Zoals in Frankrijk het protest van de ’gele hesjes’, waarbij mensen massaal de straat op gingen uit verzet tegen de globalisering, waarvan zij niet en anderen juist in grote mate profiteren.
Maar ongelijkheid wordt ook moreel veroordeeld als equivalent van discriminatie, racisme en uitsluiting. Wie ongelijkheid vindt, toont onrecht aan. Dat filosofeert gemakkelijk voor docenten en het geeft journalisten houvast op weg naar ’nieuws’.
Maar als koelte-ongelijkheid het probleem is, dan is een verbod op zonwering en airco’s een oplossing. Dan heeft iedereen het even heet in huis. Er zullen wel bomen moeten worden gekapt voor de deur van mensen die nu nog van natuurlijke schaduw genieten. Dit is de absurditeit van het gelijkheidsdenken. Ouderen, studenten en huurders krijgen het geen graadje koeler, maar de koelte-ongelijkheid is verdwenen.
Praktische oplossingen
Mijn moeder woonde tot op hoge leeftijd in haar eigen huis met een oranje zonwering. Toch was het huis op hete dagen niet koel te krijgen. Op een dag heb ik voor haar een fan gekocht, die vanaf dat moment de hele dag voor een verfrissend briesje zorgde.
Een andere suggestie die ik u kan doen is de aanschaf van een mobiele airco. In de herfst- en wintermaanden zijn die er al vanaf 150 euro. Helaas raadt de TU-docente in het NOS-artikel airco’s af. Gelijkheidsideologen zijn te druk met het verzonnen onrecht, om zich bezig te houden met praktische oplossingen.
(Overigens heb ik de fan van mijn moeder mogen erven en staat die nu bij mij thuis verkoeling te blazen)
Deze column verscheen op 14 augustus 2024 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties