Tijdens de Vierdaagse is er langs de route geen plek voor een pro-Palestina/anti-Israël ’burgerwacht’ die Israëlische deelnemers had willen verjagen uit de wandeltocht. Burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen heeft twee dagen over dit besluit moeten nadenken en liet de verklaring uiteindelijk over aan zijn woordvoerder. Het is weer een van die trage reacties van bestuurders, die de anti-Israël en anti-Joodse hetze in ons land zo levend houden.
Tijdens de Vierdaagse is er langs de route geen plek voor een pro-Palestina/anti-Israël ’burgerwacht’ die Israëlische deelnemers had willen verjagen uit de wandeltocht. Burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen heeft twee dagen over dit besluit moeten nadenken en liet de verklaring uiteindelijk over aan zijn woordvoerder. Het is weer een van die trage reacties van bestuurders, die de anti-Israël en anti-Joodse hetze in ons land zo levend houden.
In Amsterdam was de gesubsidieerde quasi-inclusieve haatclub Queer Amsterdam van plan om Israëlische vlaggen te verbieden tijdens de zogenaamde ’pride walk’ aanstaande zaterdag. Naar buiten toe hameren op tolerantie, diversiteit en inclusie, maar als het om Israël gaat weet Queer Amsterdam heel goed hoe het moet uitsluiten en discrimineren. Van alle vlaggen mocht alleen de Israëlische vlag niet meelopen.
Deze hetze waait niet over, Bruls
Israëlische vlaggen zijn er al nauwelijks meer te vinden in Amsterdam en de rest van Nederland. Net zoals mannen met keppeltjes uit het straatbeeld verdwenen zijn en vrouwen een kettinkje met een davidsster verbergen onder hun T-shirt. Het is het gevolg van blinde onverdraagzaamheid die in Nederland de ruimte krijgt van slapende bestuurders als Bruls.
Het goede voorbeeld komt van burgemeester Eric Adams van New York. Hij handhaaft zero tolerance tegenover antisemitische onverdraagzaamheid in zijn stad. Na ieder incident wacht hij geen dag met een reactie. Hij studeert geen dagen op een verklaring, maar Adams trekt zelf de straten in en spreek menigten toe om de Joodse bevolking te beschermen en tolereert geen discriminatie, intimidaties en geweld tegen hen. Hubert Bruls wordt pas wakker van de ophef, Eric Adams meent het echt.
Het oordeel over Israël is leidend voor het grote gebrek aan ruggengraat van bestuurlijk Nederland. Er bestaat bijna geen ander oordeel dan die van de pro-Palestina/anti-Israël actiegroepen. Weinig bestuurders en politici trotseren die overmacht aan publieke opinie. Voormalig leider van de ChristenUnie Gert-Jan Segers wil in het openbaar nog wel eens weerstand bieden tegen de krankzinnige verwijten dat Israël een ’apartheidsstaat’ is en ’genocide’ pleegt in Gaza.
De verwoestingen in Gaza zijn enorm, maar hadden niet plaatsgevonden zonder de oorlog die Hamas begon op 7 oktober. De onvoorstelbare wreedheden die hebben plaatsgevonden op het festivalterrein en in de kibboetsen in het zuiden van Israël zijn niet alleen buitengewoon traumatisch voor de Israëlische samenleving, maar zijn ook het startschot geweest voor een oorlog die een einde aan de staat Israël moet maken.
Vernietiging Israël
De initiatiefnemer daartoe is Iran. Het mullah-regime bewapent Hamas, Hezbollah en de Houthi’s. Met z’n vieren zijn zij open en eerlijk over hun doel: de vernietiging van Israël. Dat is een existentiële dreiging waar weinigen in ons land zich een voorstelling van kunnen maken.
Nederland heeft zich sinds de Tweede Wereldoorlog nooit meer alleen moeten verdedigen tegen vijandige buren. De afgelopen dertig jaar was van vijanden überhaupt geen sprake. Met Rusland nu als vijand op afstand lukt het Nederland voor het eerst in dertig jaar om aan de afgesproken NAVO-bijdrage te voldoen. Die onbekommerdheid om je eigen defensie zo te kunnen verwaarlozen is al 75 jaar in Israël volstrekt ondenkbaar.
Al negen maanden is het noorden van Israël ontruimd. Tienduizenden inwoners zijn verplaatst, omdat terreurgroep Hezbollah vanuit Libanon het noorden bijna dagelijks bestookt met raketten en drones. Hezbollah beschikt over een leger van 50 duizend goed getrainde mannen en een enorm wapenarsenaal. De geavanceerde Iraanse raketten hebben een bereik van meer dan 250 kilometer. Genoeg om het grootste deel van Israël te bereiken.
De vraag is of Israël een afdoende antwoord heeft als Iran en Hezbollah besluiten de aanval in te zetten. En Tweede Kamerleden willen de Israëlische defensie cruciale reserveonderdelen onthouden voor de F-35, een belangrijk onderdeel van de Israëlische luchtverdediging in zo’n oorlog. Het zegt veel over de naïviteit – en de vaak botte ontkenning – omtrent de enorme gevaren die Israël met zijn buren loopt.
Deze onwetendheid gaat hand in hand met de behoefte het conflict tussen Israël en de Palestijnen en de oorlog met Hamas voor te stellen als een strijd tussen het absolute goede en het absolute kwaad. Het is een sluwe en valse benadering waar actiegroepen wel bij varen. Bestuurders en de rest moeten zich beter informeren.
Deze column verscheen op 18 juli 2024 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties