De Amerikaanse Chloé Dygert geldt in de wielersport als een supertalent. Ze is pas 23 jaar en al zevenvoudig wereldkampioen en wereldrecordhouder op de individuele achtervolging. In Italië miste ze dit jaar tijdens een afdaling een bocht en vloog met haar fiets over een vangrail. Een diepe snijwond boven haar linkerknie deed het ergste vrezen. De afgelopen dagen hing haar carrière aan een zijden draad. Maar dat had niets met dat ongeluk van doen.
Dygert heeft zich bij de sponsor van haar nieuwe ploeg moeten verantwoorden voor wat deze noemde ’haar wangedrag op sociale media’. De sponsor is een fabrikant van dure wielerkleding genaamd Rapha. Openlijke excuses voor haar ’wangedrag’ waren voor Rapha niet voldoende. De sponsor eist deze week een grondige aanpak van het wielertalent.
Het probleem met Chloé Dygert is dat zij er, volgens deze sponsor, onaanvaardbare gedachten en opvattingen over politiek en samenleving op nahoudt. Niet dat ze die van de daken schreeuwt of uitgebreid in interviews benoemt, maar ze ’liket’ weleens op Twitter een uitspraak van deze en gene. En zoals wel vaker ophef ontstaat, was er iemand die het archief van Dygert had doorgespit en screenshots had gemaakt van wat ze op Twitter leuk vond en wat niet. Drie ’likes’ zouden leiden tot een crisis in haar wielercarrière groter dan de botsing met de vangrail die haar bijna een knie en een been had gekost.
Uit de screenshots blijkt dat Chloé Dygert een bericht van de Amerikaanse radiopresentator Charlie Kirk had geliket. Kirk verklaarde op Twitter dat niet de kleur van je huid je succes in Amerika bepaalt, maar hoe hard je werkt en de keuzes die je maakt. De zwarte bestsellerauteur Shelby Steele heeft een beroemd boek gewijd aan de onderbouwing van deze stelling en kreeg daar ooit een prijs voor. De sponsor oordeelde echter dat het bericht van Kirk in strijd is met de dominante woke-ideologie van ’white privilege’ en verklaarde dat Dygert zich hier een fan van een racistische tweet had getoond.
De twee andere tweets die de wielrenster leuk had gevonden, waren van de zwarte conservatieve activiste Candace Owens. In een tweet verweet zij multimiljonair en antiracisme-icoon Colin Kaepernick over de rug van zwart Amerika het slachtoffer uit te hangen. En in de andere juicht Owens een maatregel van Trump toe, die bepaalt dat er in opvangcentra voor dakloze vrouwen geen plaats mag zijn voor mannen die zich identificeren als vrouwen. Die maatregel is ingegeven door klachten van vrouwen die zich onveilig voelen in opvanghuizen waar mannen opduiken, die zich al dan niet oprecht voordoen als vrouwen.
De klachten van de daklozen zijn niet besteed aan de fabrikant van ’high end’ sportkleding en Rapha labelt de tweet als ’transfobe’, oftewel agressie tegen transgenders. Twijfelen over de integriteit van held Kaepernick is voor de sponsor heiligschennis en racistisch. En daarmee was het lot van Chloé Dygert bezegeld.
De gevonden ’likes’ leidden tot intensieve gesprekken tussen Dygert en haar wielerploeg. De sportvrouw verklaarde vorige maand officieel de drie tweets niet langer leuk te vinden en bood haar excuses aan aan iedereen die zich gekwetst of beledigd had gevoeld door haar likes. Verder verklaarde zij zich in te zetten ’voor het promoten van diversiteit, inclusie en gelijkheid in de wielersport en daarbuiten’.
Voor sponsor Rapha was dit echter niet genoeg. Sterker, de fabrikant van de dure sportkleding meende dat de wielrenster het door haar excuses alleen maar erger had gemaakt. Er volgden opnieuw gesprekken en vrijdag schreef Rapha in een verklaring: ’We vinden dat Chloé zeer ernstige beoordelingsfouten heeft gemaakt, die werden verergerd door excuses die niet voldoende waren’. Rapha meldt dat er een externe diversiteits- en inclusieconsultant met Chloé aan de slag gaat, om haar van haar oude opvattingen af te helpen. Chloé zal worden heropgevoed.
Het verontrustende is, dat de ophef rond wielrenster Chloé Dygert een paar likes op Twitter betreft en niet het gedrag van de sponsor. Terwijl hier een commerciële partij zich – in dienst van het eigen imago – nadrukkelijk als gedachtepolitie en inquisiteur manifesteert. Een onderneming die de onderbetaalde arbeid, waarmee in Azië de merkkleding wordt gemaakt, zorgvuldig buiten dat imago houdt.
En de wielersport, de sportjournalistiek en de wereld daaromheen voegen zich gedwee naar de woke-ideologie, die iedereen dicteert wat goed is en wat fout. Dat conformisme laat geen streep licht meer toe om te zien wie Chloé Dygert werkelijk is.
Deze column verscheen op 2 december 2020 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties