Bij de rijksoverheid ligt een advies om op Nederlandse universiteiten quota in te stellen voor Nederlanders van kleur. Volgens de auteur van de aanbeveling zorgt het gevoerde diversiteitsbeleid niet voor voldoende aantallen zwarte studenten in het hoger onderwijs. Verder moet een ’kritische massa van Afro-Nederlanders’ de universiteiten ’dekoloniseren’ en ontdoen van een teveel aan witte mannen.
Het betreft hier geen politiek pamflet uit de koker van de noodlijdende partij BIJ1, maar een bijdrage van de Nijmeegse onderzoeker Patricia Schor aan een essaybundel over ’doorwerking van het slavernijverleden’ op de Nederlandse samenleving anno nu. In opdracht van een staatscommissie tegen discriminatie en racisme hebben tien wetenschappelijke auteurs hun ideeën over dit thema gebundeld en een van hen is Schor.
Geen spoor van wetenschappelijke twijfel
Wat onmiddellijk opvalt aan de essays is hoe eensgezind de auteurs zijn dat er überhaupt sprake is van doorwerking. Volgens bijna alle adviseurs loopt er een directe lijn van de trans-Atlantische slavernij naar hedendaags racisme en discriminatie. Geen spoor van wetenschappelijke twijfel; het verband is vanzelfsprekend.
Alleen emeritus hoogleraar koloniale en postkoloniale geschiedenis Gert Oostindie stelt dat het moeilijk empirisch aangetoond kan worden dat trauma’s en sociale verhoudingen uit de tijd van de slavernij van generatie op generatie doorwerken en zo goed als intact blijven. Hij wijst erop dat het probleem van racisme en discriminatie meerdere oorzaken kan hebben en niet 1 op 1 kan worden teruggevoerd tot het slavernijverleden.
Institutioneel racisme
De redactie van het platform voor nieuws in het hoger onderwijs ScienceGuide koos deze week niet het essay van Oostindie, maar voor een samenvatting van het stuk van Patricia Schor, om aandacht te vragen voor de adviezen. Vermoedelijk omdat het betoog van Schor beter past in het verhaal dat onze maatschappij product is van institutioneel racisme en dat blanke mensen uit het verleden nog een schuld aan zwarte mensen hebben in te lossen.
Uit het advies van Schor:
’De Nederlandse universiteiten zijn een bastion van witte mannen en reproduceren een wit koloniaal kennisregime. Hoe hogerop in de academische hiërarchie men kijkt, hoe witter het er is. Universiteiten moeten daarom quota instellen vanwege de historische schuld die zij hebben ten aanzien van mensen van kleur.’
Volgens Schor reproduceren Nederlandse universiteiten dus een ’wit kennisregime’ dat tijdens het slavernijverleden is bepaald. ’Bewijs’ daarvoor vindt zij niet in de aangeboden kennis, maar in de raciale samenstelling van de universiteiten. Die verhoudingen leveren volgens Schor ook het bewijs voor ’institutioneel racisme’ in het hoger onderwijs. In haar redenering wordt dit racisme met hand en tand verdedigd door ’witte mannen’.
Om de ’bastions’ te breken móeten ’witte mensen’ – van de besturen tot de collegebanken – plaatsmaken voor zwarte mensen. Een ’historische schuld’ uit het slavernijverleden rechtvaardigt de quota niet alleen, de last maakt ze ook noodzakelijk.
Er zullen vast ambtenaren bij de rijksoverheid en bestuurders in het hoger onderwijs zijn die in deze redenering een soort logica en zelfs redelijkheid menen te ontdekken. Maar het is van het grootste belang het advies te zien voor wat het is: een onversneden marxistische en racistische maatschappijopvatting.
Bij Marx draait het om twee klassen die met elkaar een historische strijd aangaan: de bezittende klasse (kapitalisten) en de klasse van bezitlozen (arbeiders). De eerste onderdrukt de tweede en daaruit volgt een revolutie waarin de kapitalisten met geweld het veld moeten ruimen en er in naam van de gelijkheid een nieuwe, rechtvaardige maatschappij zal ontstaan. Wissel klasse in voor ras en je bent bij het wereldbeeld van Patricia Schor.
’Onderdrukkers en onderdrukten’
De strijd tussen blanke mensen en mensen van kleur gaat in de beleving van Schor ook tussen onderdrukkers en onderdrukten. Dat is volgens haar niet alleen iets uit het slavernijverleden, die strijd is meegenomen naar het heden en is volgens Schor historisch onvermijdelijk.
Toen Marx’ voorspelling van een gewelddadige omwenteling hier in het Westen niet uitkwam, schakelden zijn volgers over op een culturéle omwenteling middels een lange mars door de instituties. Dat is wat we vandaag zien in het woke activisme dat gedreven wordt door de ideologie van het antiracisme.
In 1993 schreef de Amerikaanse professor Cheryl Harris een artikel in de Harvard Law Review getiteld Whiteness as property. De blanke huidskleur als een vorm van privé-eigendom, dat voor ongelijkheid zorgt. De mensen die het ’bezitten’ hebben een voorsprong. Dat noemen we inmiddels ’wit privilege’. Harris komt uit op de vernietiging van ’witheid’. Anders is er geen gelijkheid en dus geen sociale rechtvaardigheid.
De overtuiging van mensen als Patricia Schor dat de omgang met elkaar gebaseerd moet zijn op een rassenstrijd en de marxistische propaganda dat als ’advies’ terechtkomt bij onze overheid is een ernstig gevaar voor vreedzaam samenleven.
Deze column verscheen op 2 augustus 2023 in De Telegraaf
Reactie plaatsen
Reacties